ចែករំលែកបទពិសោធន៍ និងចំណេះដឹង

ប្រទេសជប៉ុន(日本国：នីប៉ុងកុគឹ រឺ
នីហុងកុគឹ English:JAPAN or NIPPON)​
ហៅកាត់ថា​ ជប៉ុន(日本​​​ នីប៉ុង រឺ នីហុង)​
ជាភាសាអង់គ្លេស Japan ។​ ជប៉ុន ជា​ប្រ
ទេស​កោះ ក្នុងតំបន់ អាស៊ីខាងកើត។
ប្រទេសជប៉ុន ស្ថិតនៅក្នុង មហាសមុទ្រ
ប៉ាស៊ីហ្វិក ភាគខាងកើត នៃប្រទេស
ចិន កូរ៉េ និង រូស្ស៊ី។ ប្រទេស​ជប៉ុន             
មាន​ផ្ទៃ​ក្រលា​ ធំ​ជាង​ប្រទេស                                                                              ទង់ជាតិប្រទេសជប៉ុន                                                                        ​
កម្ពុជាប្រហែល ២ដង(៣៧៧
៨៧៣ គ.ម^២)។រដ្ឋធានីនៃប្រទេសនេះគឺទីក្រុង តូក្យូ។
ទីតាំងភូមិសាស្ត្រ និង​ ភូមិវិទ្យា

សមុទ្រប៉ាស៊ីហ្វិក។​ ទឹកដីនៃ
ប្រទេសជប៉ុន កើតឡើងពីកោះ
រាប់ពាន់​ដែលនៅ ក្នុងនោះមាន                                                                                                           ភ្នំហ្វឹជី
កោះ​ធំៗ​​សំខាន់ៗ ​៤គឺ៖ កោះ
ហុងស្សូ កោះហុកកៃដូ កោះឃ្យូស្សូ និង   កោះស្ស៊ីកុគឹ។ ប្រទេសជប៉ុន ហ៊ុមព័ទ្ធដោយសមុទ្រ
ដូចជា៖ សមុទ្រជប៉ុន សមុទ្រចិនខាងកើត សមុទ្រហ្វីលីពីន និង សមុទ្រអុកហុតស្គ៍។ ប្រទេសជប៉ុន​ គ្មានប្រទេសជាប់ព្រំដែនគោកទេ។ ប្រទេស នៅជិតខាងមាន សហព័ន្ធរុស្ស៊ី សហភាពប្រជាមានិតប្រជាធិបតេយ្យកូរ៉េ (កូរ៉េខាងជើង) សាធារណ​រដ្ឋកូរ៉េ​ (កូរ៉េខាងត្បូង) សាធារណរដ្ឋប្រជាមានិត ចិន កោះតៃវ៉ាន់ និងសាធារណរដ្ឋហ្វីលីពីន។
ប្រទេសជប៉ុន មានរាងជាធ្នូ កើតឡើងពី កោះចំនួន ៦៨៥២ និងមានផ្ទៃក្រលាប្រមាណ ៣៧៨០០០គ.ម^២។ ៧០% នៃផ្ទៃដីសរុបគឹជាភ្នំ និងផ្ទៃដីព្រៃ ៦៧%។​​ តំបន់ជូប៊ុ (តំបន់កណ្តាល) ស្ថិតនៅភាគកណ្តាលនៃ កោះហុងស្សូ ត្រូវបានគេស្គាល់ថាជា ដំបូលនៃ​ប្រទេសជប៉ុន ព្រោះជាតំបន់ភ្នំខ្ពស់ៗ ដែលមានកំពស់ខ្ពស់ជាង ៣០០០ម។ ភ្នំខ្ពស់ជាងគេនៅ ប្រទេសជប៉ុន គឺ ភ្នំហ្វឹជី (៣៧៧៦ម) ស្ថិតនៅលើព្រំប្រទល់ ខេត្តយ៉ាម៉ាណាស្ស៊ី និង ខេត្តស្ស៊ីស្សឹអុកា។ ភ្នំខ្ពស់លំដាប់ទី ២ ឈ្មោះ ភ្នំឃីតាដាកិ (៣១៩២ម) ក្នុងខេត្តយ៉ាម៉ាណាស្ស៊ី។ ភ្នំខ្ពស់លំដាប់ទី ៣ ឈ្មោះ ភ្នំហុតាកាដាកិ (៣១៩០ម) នៅព្រំប្រទល់ ខេត្តណាហ្គាណុ និង ខេត្តហ្គីហ្វឹ។
ផ្អែកលើស្ថានភាពសណ្ឋានដី កំរងកោះជប៉ុនចែកចេញជា២ផ្នែកធំៗគឺ ជប៉ុនខាងកើតនិង
ខាងជើង និង ជប៉ុនខាងលិចនិងខាងត្បូង។ ព្រំដែន​ខ័ណ្ឌ​ផ្នែក​ទាំង២​នេះ​ស្ថិត​នៅ​កោះ
ហុងស្សូ​ភាគ​កណ្ដាល គឺ ខ្សែតិកតូនិកអ៊ីតុអ៊ីហ្គាវ៉ាស៊ីស្សឹអុកា។ កំរងកោះជប៉ុនស្ថិតនៅ
ទីប្រសព្វ​នៃផ្លាកធំ៤មាន៖ ផ្លាកអឺរ៉ាស៊ី ផ្លាកសមុទ្រហ្វីលីពីន ផ្លាកប៉ាស៊ីហ្វិក និង ផ្លាកអាមេរិកខាងជើង។ វា​ជា​ផ្នែក​មួយ​របស់​ខ្សែក្រវ៉ាត់ភ្នំភ្លើងនិងរញ្ជួយដីប៉ាស៊ីហ្វិក។ ហេតុនេះហើយទើបប្រទេសនេះសំបូររញ្ជូយដី (១០%ទៅ២០%នៃរញ្ជូយដីពិភពលោកកើតឡើងនៅម្ដុំប្រទេសជប៉ុន)។ រញ្ជូយដី​ថ្នាក់ទី១​
និង​ទី២ មានកើតនៅប្រទេសជប៉ុនជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ គុណភាពដីប្រទេសជប៉ុនមានជីវជាតិល្អ ព្រោះជាដីបានមកពីសកម្មភាពភ្នំភ្លើង។ ម្យ៉ាងវិញទៀត ប្រការដែលប្រទេសជប៉ុនសំបូរអុនសេន
ក៏​ជា​អំនោយផល​ពីភ្នំភ្លើងផងដែរ។

            ល្វែងម៉ោង

ល្វែងម៉ោង នៅជប៉ុន គឺ UTC+៩ ។ ម៉ោងនៅជប៉ុន​ លឿនជាង ម៉ោងនៅប្រទេសកម្ពុជា ២ម៉ោង។

អាកាសធាតុ

    លក្ខណៈចំបងនៃអាកាសធាតុនៅ ប្រទេសជប៉ុនគឺភាពខុសគ្នានៃសីតុណ្ហភាពរបស់រដូវទាំង៤។​ នៅរដូវរងារ វាទទួលឥទ្ធិពលពីខ្យល់រដូវដែលបក់ពីស៊ីបិរី ហើយនៅរដូវក្ដៅ វា​ទទួល​ឥទ្ធិពល​ពី​ខ្យល់​​រដូវ​ដែលបក់ពីមហាសមុទ្រប៉ាស៊ីហ្វិក។ ប្រទេសជប៉ុនលាតសន្ធឹងពីជើងទៅត្បូង គ្រប​ដណ្តប់​លើរយៈទទឹងចំនួន២៥ដឺក្រេ ជាហេតុធ្វើអោយ​មាន​ភាព​ខុសគ្នា​ខ្លាំង​នៃ​សីតុណ្ហភាព​ទៅ​តាម​តំបន់នីមួយៗ​។ យោង​តាមសេចក្តីរាយការមួយពី ថ្ងៃទី ១៦ ខែសីហា ឆ្នាំ២០០៧ បានអោយដឹងថា សីតុណ្ហភាព ក្តៅបំផុតនៅ ប្រទេស​ ជប៉ុន គឺ ៤០,៩ °C (អង្សារសេ)។​ ជប៉ុន ជាប្រទេស ដែលមានបួន រដូវ គឺ រដូវផ្ការីក រដូវក្តៅ រដូវស្លឹកឈើជ្រុះ និង រដូវរងារ។ រដូវនីមួយៗ ដើរតួនាទី សំខាន់ណាស់ នៅក្នុង ជីវភាពរស់នៅ របស់ប្រជាជន ជប៉ុន។

          ​និទាឃរដូវ (រដូវផ្ការីក)

រដូវផ្ការីកមានរយៈពេល៣ខែគឺខែ មិនា​ មេសា និង ឧសភា។

              រដូវក្តៅ

        បន្ទាប់ពី រដូរភ្លៀវបញ្ចប់ទៅ នៅពាក់កណ្តាល ខែកក្តដា ព្រះអាទិត្យបញ្ចេញកំដៅ កាន់តែក្តៅ
ឡើងៗ សីតុណ្ហភាពខ្ពស់ជាង ៣០ ℃។​ នៅភូមិភាគ (តំបន់) ខ្ជឺសឺ រដូរក្តៅមាន រយះពេលប្រហែល ២ខែ នៅទីក្រុង តូក្យូប្រហែល ៤៥ ថ្ងៃ ទីក្រុង ក្យូតុប្រហែល ៦៨ថ្ងៃ។

              សរទៈរដូវ (រដូវស្លឹកឈើជ្រុះ)

នៅចុងខែសីហា សីតុណ្ហភាពចាប់ថយចុះ។

              សិសិររដូវ(រដូវរងារ)

នៅពាក់កណ្តាលខែវិច្ឆិកា ព្រិលធ្លាក់ដំបូងនៅ ប៉ែកខាង សមុទ្រជប៉ុន។ លក្ខណះនៃរដូវរងារនៅ ប្រទេសជប៉ុនគឺ៖ នៅប៉ែកខាង មហាសមុទ្រប៉ាស៊ីហ្វិក ខ្យល់មាន លក្ខណះស្ងួត ហើយត្រជាក់ ថ្ងៃដែលមានអាកាសធាតុល្អ មានច្រើន។ រីឯខាងប៉ែកសមុទ្រជប៉ុនវិញ ព្រិលធ្លាក់កាន់តែច្រើនឡើងៗ ។ នៅអាណាខេត្តតុយ៉ាមា តំបន់ដែលមាន ព្រិលច្រើន កកមានកំពស់ខ្ពស់ជាង ២ ម៉ែត្រ នៅពេលនោះការកាយ ទំលាក់ព្រិលដែលកកនៅលើ ដំបូលផ្ទះក៏ក្លាយជាការងារ ដ៏សំខាន់។ ពួកយុវជនក្មេងៗ នាំគ្នាប្រមូលផ្តុំគ្នា​ នៅទីក្រុង និងទីប្រជុំជននានា។​

          ​វប្បធម៌

   បេតិកភណ្ឌវប្បធម៌ ១១ និងបេតិកភណ្ឌធម្មជាតិ ៣ របស់ជប៉ុនត្រូវបានរាប់បញ្ចូលទៅ​ក្នុងបញ្ជី​បេតិកភណ្ឌពិភពលោករបស់អង្គការយូណេស្កូ។

            សាសនា

សាសនាធំៗនៅប្រទេសជប៉ុនគឺ សាសនាស៊ិនតូ សាសនាព្រះពុទ្ធ និងសាសនាគ្រឹស្ត។

            ការអប់រំ

• អក្ខរភាព៖ ៩៩,៨% (បុរស ៩៩,៩% និង ស្ត្រី ៩៩,៧%) (ស្ថិតិឆ្នាំ១៩៩០)
• កាតព្វកិច្ចអប់រំ៖ ក្មេងពី​អាយុ ៦ឆ្នាំ ដល់ ១៥ឆ្នាំ​ត្រូវ​ចូលរៀន​នៅ​សាលា​ជាចាំបាច់​រយៈពេល​៩ឆ្នាំគឺនៅបឋមសិក្សា៦ឆ្នាំ និង អនុវិទ្យាល័យ៣ឆ្នាំ។ សិស្សានុសិស្សចប់អនុវិទ្យាល័យ​ចំនួន៩៦%​បន្តការសិក្សាទៅវិទ្យាល័យ។

    នៅប្រទេសជប៉ុន​ គេបង្កើតអោយមាន​សាលាមុនបឋមសិក្សា​សំរាប់ក្មេងៗ​ចាប់ពីអាយុ​៣ឆ្នាំ។ ការអប់រំជាចំបាច់​ចាប់ផ្ដើម​នៅអាយុ​៦ឆ្នាំ ដោយក្មេងៗចូលរៀននៅបឋមសិក្សារយៈពេល៦ឆ្នាំ និងនៅអនុវិទ្យាល័យរយៈពេល​៣ឆ្នាំ។ សិស្សានុសិស្សដែលមានបំនងបន្តការសិក្សា ត្រូវ​ធ្វើការប្រលង រួចចូលរៀនវិទ្យាល័យរយៈពេល៣ឆ្នាំ មហាវិទ្យាល័យរយៈពេល៤ឆ្នាំ (២ឆ្នាំសំរាប់​មហាវិទ្យាល័យវគ្គខ្លី) និងថ្នាក់ក្រោយឧត្តមរយៈពេល៥ឆ្នាំ។ បវេសនកាលចាប់ផ្ដើមនៅខែមេសា និងចប់នៅខែមិនាឆ្នាំបន្ទាប់។ ឆ្នាំសិក្សាចែកចេញជា៣ចតុមាស (២ឆមាស សំរាប់មហាវិទ្យាល័យ) ដោយនៅចន្លោះរវាងចតុមាសនីមួយមាន វិស្សមកាលរដូវក្ដៅ (ជាទូទៅរយៈពេល៦សប្តាហ៍) វិស្សមកាលរដូវរងារ (ជាទូទៅរយៈពេល២សប្តាហ៍) និង វិស្សមកាលរដូវផ្ការីក (ជាទូទៅរយៈពេល​៣សប្តាហ៍)។ ស្ថាប័នអប់រំចែកចេញជា៣ផ្នែកធំៗអាស្រ័យតាមអ្នកគ្រប់គ្រង គឺ រដ្ឋ សាធារណៈ​(ខេត្តឬសង្គមស៊ីវិល) និង ឯកជន។
កាតព្វកិច្ចអប់រំនៅប្រទេសជប៉ុន​​មានរយៈ​ពេល៩ឆ្នាំ។​ ការអប់រំនៅក្នុងរយៈពេលនេះ (បូករួមទាំងសៀវភៅសិក្សា) ត្រូវបានផ្ដល់ដោយឥតគិតថ្លៃ។ សិស្សានុសិស្ស​ត្រូវបង់​ការចំនាយ​ផ្សេងៗទៀត​រួមមាន​សំភារៈសិក្សាបន្ថែម​ និងដំនើរកំសាន្តចាត់ចែងដោយសាលា ដោយខ្លួនឯង។ ​នៅពេលបញ្ចប់ការសិក្សាជាកាតព្វកិច្ច សិស្សានុសិស្សអាចជ្រើសរើសបន្តការសិក្សាទៅ​វិទ្យាល័យ​បើពួកគេចង់។

            សុខភាព

       យោងតាមអង្គការសុខភាពពិភពលោក​(WHO)អាយុសង្ឃឹមមធ្យម​របស់ប្រជាជនជប៉ុន​ វែងជាងគេនៅលើពិភពលោក។​ អាយុសង្ឃឹមរបស់បុរស​ជាមធ្យម​៧៨,៤ឆ្នាំ​ស្ត្រី​ ជាមធ្យម​៨៥,៣​ឆ្នាំ​(ស្ថិតិឆ្នាំ២០០១)។

               វិទ្យាសាស្រ្ត និង បច្ចេកវិជ្ជា

              កីឡា

    
          ប្រជាជនជប៉ុនគ្រប់វ័យចូលចិត្តសកម្មភាពកីឡា មិនថាតែកាលចូលរួមក៏ដូចជាការទស្សនា។ នៅក្នុងប្រទេសជប៉ុនកីឡាត្រូវបានគេចាត់ទុកជាការកំសាន្តដើម្បីសុខភាព​ និងផ្តល់នូវសីលធម៌ល្អ។​
មុនពេលមានការនាំចូលនូវកីឡាបស្ចិមប្រទេស ជប៉ុន​មានកីឡាជាប្រពៃណីផ្ទាល់ខ្លួនឈ្មោះថា ប៊ុដូ(ទេពកោសល្យនៃការប្រយុទ្ធ) ដែលជាកីឡាពេញនិយមក្នុងចំនោមវណ្ណៈយុទ្ធជនតាំងពីសតវត្ស​ទី១២មកម្ល៉េះ។ កីឡា​​ ប៊ុដូ រួមមាន យូដូ តៃខ្វាន់ដូ ខេងដូ(កីឡាកាប់ដាវ) ឃ្យូដូ(កីឡាបាញ់ព្រួញ) ជាដើម។ បន្ទាប់ពីសករាជពន្លឺមេជិ(១៨៦៨) កីឡាបស្ចិមប្រទេសត្រូវបាននាំចូលមក​ប្រទេសជប៉ុន ដូចជាកីឡាវាយបាល់(បេសបល) ត្រូវបាននាំចូលដោយជនជាតិអាមេរិកនៅឆ្នាំ១៨៧២, កីឡាបាល់អោប​ (រ៉ាហ្គប៊ី) កីឡាបាល់ទាត់ កីឡាជិះស្គីលើទឹកកក ត្រូវបាននាំចូលមកក្នុងទសវត្ស៧០។

       សេដ្ឋកិច្ច

         គមនាគមដឹកជញ្ជូន

           ផ្លូវអាកាស

ក្រុមហ៊ុនអាកាសចរធំៗមាន ក្រុមហ៊ុនអាកាសចរណ៍ជប៉ុន​ (JAL: Japan Airlines) និង ក្រុមហ៊ុន​អាកាសចរណ៍ANA (All Nippon Airways) ។ JAL ចាប់ផ្តើមហោះហើរ ក្នុងនិងក្រៅប្រទេស​នៅ​ទសវត្ស៥០។ ANA​​ ធ្វើការហោះហើរតែក្នុងប្រទេសរហូតដល់ទសវត្ស៨០ ដែលក្រោយ​មក​បានបើកផ្លូវអន្តរជាតិរបស់ខ្លូន។ ក្រុមហ៊ុនអាកាសចរណ៍ ដទៃមាន ក្រុមហ៊ុនអាកាសចរណ៍ ស្កាយម៉ាក (Skymark) ក្រុមហ៊ុនអាកាសចរណ៍ ស្កាយណេតអាស៊ី(Skynet Asia) -ល-។

            ផ្លូវដែក

        សេវ៉ាកម្មផ្លូវដែកសំរាប់ដឹកអ្នកដំណើរចាប់ដំណើរការ​ពីឆ្នាំ ១៨៧២ ដោយប្រើក្បាល​រថភ្លើង​ប្រើចំហាយទឹក ដែលតភ្ជាប់ស្ថានីយ៍ ស៊ីមបាស៊ី(តូក្យូ)និងទីក្រុងយ៉ូកូហាម៉ា។ នៅឆ្នាំ ១៩៦៤ រថភ្លើង​ល្បឿនលឿនឈ្មោះថា ស៊ិងកានសេន ដំបូងគេនៅលើពិភពលោក ត្រូវបានដាក់អោយប្រើ​ប្រាស់​ដោយក្រុមហ៊ុនផ្លូវដែកជាតិ​ (សព្វថ្ងៃត្រូវបានឯកជនភាវូបនីយកម្មជា​ក្រុមហ៊ុនផ្លូវដែកជប៉ុនJR Japan Railway) ដើម្បីតភ្ជាប់ទីក្រុងធំៗ។ រហូតមកទល់ឆ្នាំ ១៩៧០ ទាំងផ្លូវដែកឯកជន និង​ រដ្ឋ រថភ្លើង​ស្ទើរទាំងអស់ត្រូវបានប្តូរទៅជា រថភ្លើងប្រើអគ្គីសនី។ បច្ចុប្បន្ន នៅទីក្រុងធំៗ បណ្តាញផ្លូវដែកថ្មីៗ ដូចជា បណ្តាញផ្លូវដែកក្រោមដី និង បណ្តាញផ្លួវដែករថភ្លើងផ្លូវមួយ(Monorail)ត្រូវបាន​ស្ថាបនា​ជាបន្តបន្ទាប់។ ចាប់ពីខែសីហា ២០០៣​ មក គ្រប់ខេត្តក្រុងទាំងអស់ រាប់បញ្ចូលទាំងកោះអូគីណាវ៉ា សុទ្ធតែមានរថភ្លើងរត់។ គិតត្រឹមឆ្នាំ ២០០៤ ប្រវែងផ្លូវដែកទាំងអស់គឺ ២៣ ៥៧៧ គ.ម។

           ​​ប្រជាជន

• ១២៧ ៧៦៧ ៩៤៤នាក់ យោងតាមលទ្ធផលនៃការ​ធ្វើជំរឿនប្រជាជន នៅថ្ងៃទី ១ ខែតុលា ឆ្នាំ ២០០៦។
• ប្រហែល ១២៧ ៧២៤ ០០០ នាក់ យោងតាមលទ្ធផល របស់ការិយាល័យក្រសួងទំនាក់ទំនង និងកិច្ចការផ្ទៃក្នុង នៅ ថ្ងៃទី ១ ខែមិនា ឆ្នាំ ២០០៧។
• ១២៧ ៤៣៣ ៤៩៤ នាក់ នៅខែកក្តដា ឆ្នាំ២០០៧
• ប្រហែល ១២៨ ១០០ ០០០ នាក់（នៅខែមិថុនា ឆ្នាំ២០០៧)
• ១២៧ ០៦៦ ១៧៨ នាក់ ( ខែកក្កដា ២០០៨)
• ភាគរយអ្នកដែលមានសញ្ជាតិជប៉ុន ៩៨,៨% (២០០៣)

បច្ចុប្បន្ន​ជប៉ុនមានការបារម្ភអំពីការថយចុះចំនួនប្រជាជន។ ការធ្លាក់ចុះនៃអត្រាកំនើត​និង​កំនើនជនចាស់ជរា ជាកង្វល់ដែលរដ្ឋាភិបាលកំពុងប្រឹងប្រែងដោះស្រាយ។

             ប្រវត្តិសាស្រ្ត

          មនុស្សនាសម័យុគថ្មរំលីងបានមករស់នៅប្រទេសជប៉ុនដំបូងបំផុត កាលពីប្រមាណ​១០០០០ឆ្នាំមុន។ យោងទៅតាមរឿងព្រេង អធិរាជដំបូងបំផុតរបស់ប្រទេសជប៉ុន គឺ​ជីមមឹ
(Jimmu, 神武)ដែលគ្រប់គ្រងប្រទេសនៅឆ្នាំ៦៦០មុនគ្រឹស្តសករាជ។ អធិរាជត្រូវ​បានគេ​ចាត់ទុកជាអទិទេព ប៉ុន្តែចាប់ពីឆ្នាំ៨០០មក អ្នកគ្រប់គ្រងពិតប្រាកដគឺ គ្រួសារអភិជន​ហ្វឹជិវ៉ារា(Fujiwara, 藤原)។
នៅឆ្នាំ១១៨៥ ប្រទេ​សនេះមានការច្បាំងគ្នា។ ពានិជ្ជករអឺរ៉ុប​បានមកដល់ប្រទេ​សនេះនៅ​សតវត្ស​ទី១៦ ប៉ុន្តែនៅឆ្នាំ១៦៣៧ អ្នកគ្រប់គ្រងប្រទេសឈ្មោះសូហ្គឺន(Shogun)ជាមេបញ្ជាការកងទ័ព បានហាមស្ទើតែទាំងអស់នៃពាណិជ្ជកម្មបរទេស មិនឱ្យរកស៊ីនៅប្រទេសរបស់ខ្លួន។ ប្រទេស​ជប៉ុនបានរក្សាភាពឯកោរបស់ខ្លួនរហូតដល់ឆ្នាំ១៨៥៤ ជា​ពេល​ដែល​មេបញ្ជាការ​កងទ័ព​ជើងទឹក​របស់​សហរដ្ឋអាមេរិកឈ្មោះម៉ាត់ធូ ភែរី(Matthew Perry) បង្ខំឱ្យជប៉ុនបើកកំពុងផែរបស់ម្តងទៀត។
សូហ្គឹនបានក្លាយជាអ្នកគ្រប់គ្រងអសម្ថភាព។​ ដូច្នេះ នៅឆ្នាំ១៨៦៧ អធិរាជមឹធ្សឹហ៊ិតុ(Mutsuhito (Meiji)) បានទំលក់អំនាចរបស់សូហ្គឹន​ហើយគ្រប់គ្រងប្រទេស ដោយខ្លួនឯងផ្ទាល់។ ជប៉ុន​បាន​បង្កើត​​ឧស្សាហកម្ម ហើយនិងកងទ័ពយ៉ាងឆាប់រហ័ស។ នៅក្នុងសង្គ្រាមចន្លោះពីឆ្នាំ១៨៩៤ដល់ឆ្នាំ១៩៣៧ ជប៉ុនបានចូលទៅគ្រប់គ្រង​កូរេ​ តៃវាន់ ហើយនិងមួយភាគធំនៃប្រទេសចិន។
              នៅឆ្នាំ១៩៣៩ ​សង្រ្គាមលោកលើកទី២បានផ្ទុះឡើងនៅអឺរ៉ុប។ ជប៉ុនបានចាប់ផ្តើមវាយ​ប្រហារទៅលើអាណានិគមអឺរ៉ុបនៅអាស៊ី ត្រឹមតែរយះពេលប្រមាណ៥ខែប៉ុណ្ណោះ ជប៉ុន​បាន​វាយ​យក​បាន​អាស៊ីអាគ្នេយ៍មួយភាគធំ។ កងទ័ព​របស់​ជប៉ុន​ក៏​បាន​បំផ្ទុះ​មូលដ្ឋាន​ទ័ពជើង​ទឹក​របស់​អាមេរិក​ដែល​មាន ​ទីតាំង​នៅ​ភើលហាប៊ើ (Pearl Harbor) ក្នុងរដ្ឋហាវ៉ៃ (Hawaii) ពេលនោះ​បាន​ធ្វើ​ឱ្យ​អាមេរិក​ឈាន​ជើង​ចូល​ក្នុង​ភ្លើងសង្គ្រាម។ ជប៉ុនបានចុះចាញ់សង្រ្គាម បន្ទាប់ពីអាមេរិកបាន​ទំលាក់គ្រាប់
បែក​បរិមាណូនៅទីក្រុងហ៊ីរ៉ូស៊ីម៉ា (Hiroshima 広島) និង​ណាហ្កាសាគី (Nagasaki 長崎)។
កងទ័ព​​អាមេរិក​និង​ កងទ័ពសម្ព័នមិត្តដទៃទៀតបានកាន់កាប់ជប៉ុនរហូតដល់ឆ្នាំ១៩៥២។ ចាប់ពីពេលនោះមក​ ជប៉ុនបានយកការគ្រប់គ្រងប្រទេសតាមបែប លទ្ធិប្រជាធិប្បតេយ្យ​ ហើយ​បាន​ក្លាយ​ជា​ប្រទេសដែលមានឧស្សាហកម្មរីកចំរើនមួយនៅក្នុងពិភពលោក។ ប៉ុន្តែទោះយ៉ាងណា​ក៏ដោយ ជប៉ុននៅតែមានកិច្ចសន្យា មិនអាចអភិវឌ្ឈកងទ័ពរបស់ខ្លួនបានទេ។